تا به حال به تایپ کردن با چینش حروف روی صفحه‌کلیدهای مرسومی که می‌شناسیم، فکر کرده‌اید؟ چه شد که به چنین قالبی عادت کردیم؟ این قالب چینش حروف که به‌عنوان QWERTY (به‌ترتیب از سمت چپ، شش حرف اول از ردیف اول کیبورد) می‌شناسیم، از ۱۴۰ سال پیش مرسوم است. این تاریخ مربوط به زمانی است که ماشین تایپ معروف شولز (مخترع صفحه‌کلید استاندارد QWERTY) پرفروش شد.
اما چرا سال‌هاست حتی در صفحه‌کلیدهای لمسی مثل صفحه‌کلید گوشی‌های هوشمند از همین قالب استفاده کرده و به‌عنوان استاندارد می‌شناسیمش؟ جواب ساده است چون ما با این صفحه‌کلیدها تایپ را یاد گرفته‌ایم، پدران و مادران‌مان با این صفحه‌کلیدها تایپ کرده‌اند و فرزندان‌مان با این صفحه‌کلید برای نخستین بار داده‌های متنی را وارد کامپیوتر کرده‌اند. تئوری عادت.
روزنامه‌نگار نشریه آنلاین MIT Reviews با تحقیق روی کیبوردهای استاندارد و رواج استفاده از آن، این جواب را از مصاحبه‌شوندگان گرفته بود که: کار با این کیبورد راحت است! این روزنامه‌نگار به‌دنبال عرضه محصولی به نام TAP در بازار، به سراغ این تحقیق رفته بود. TAP یک گجت پوشیدنی است که مثل پنجه بوکس روی دست شما قرار می‌گیرد و به‌وسیله بلوتوث یا وایفای به گوشی هوشمند یا لپ‌تاپ شما متصل می‌شود. شما در حالی‌که چندین متر با گوشی هوشمندتان فاصله دارید، می‌توانید تنها با حرکت دادن انگشتان یک دست‌تان روی هوا تایپ کنید. اما ابتدا باید کدهای هر انگشت را یاد بگیرید که با قالب QWERTY متفاوت است.
این روزنامه‌نگار می‌گوید کار کردن با TAP دقیقا به‌خاطر همین عادت به صفحه‌کلید استاندارد، تقریبا غیرممکن است! او توضیح داده که تایپ یک کلمه سه‌حرفی نزدیک به یک دقیقه از او زمان گرفته. از این‌ها گذشته آیا اساسا لزومی دارد به این استاندارد دست بزنیم، حتی اگر قالب بهینه‌ای را پیدا کنیم؟
[foogallery id=”3204″]
آینده تایپ یا تولید محتوای متنی در کامپیوتر
گفتیم صفحه‌کلید استاندارد از ۱۴۰ سال پیش مرسوم بوده است اما در این میانه گوشی‌های تلفن همراه با صفحه‌کلید عددی هم ظهور کردند. حتما به‌خاطر دارید که زمانی صفحه‌کلید فیزیکی گوشی‌های ما ۹ عدد داشتند که هر عدد نماینده ۳ یا ۴ کاراکتر الفبایی بود. عمر این صفحه‌کلید فقط تا زمانی بود که تکنولوژی، امکان انتقال صفحه‌کلید استاندارد را به نمایشگر گوشی‌ها میسر کرد.
امروزه تولید محتوای متنی در نمایشگر (گوشی یا هرگونه کامپیوتری) اشکال مختلفی به خود گرفته و نزدیک‌ترین نمونه‌اش تبدیل صوت به گفتار است که دستیارهای هوشمند به کمک هوش مصنوعی از پسش برآمده‌اند. با این وجود، صحبت از تکنولوژی‌های نوظهور دیگری هم در میان است که ممکن است فعلا هیچ تصوری از آن نداشته باشیم. به‌عنوان مثال در حال حاضر به کمک الکترودهایی روی عینک‌های واقعیت مجازی، تا حدی توانسته‌اند آن‌چه را در فکر کاربر می‌گذرد، تایپ کنند.
معلوم نیست در آینده تایپ کردن چه شکلی به خود می‌گیرد اما تجربه و تحقیقات (به‌ویژه تحقیقات مربوط به عرضه یک صفحه‌کلید لمسی برای آی‌مک) نشان داده نسل ما شیفته‌ی صدای شاسی کلیدهاست. انگار که این صدای کلمات باشد!